พุทธประวัติ พระพุทธเจ้า ทศชาติ ชาดก : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 33 / 37

ประโยค ๒ - คำฉันพระธัมมะ วิสุทธิ คำฉันพระธัมมะ ยกคัทแปล ภาค ๒ - หน้า 36 คฑจ จงทรงถึง ตูอว ปลูกฉัน ซึ่งบุคคลนั้นเทียว สารสั ว่า เป็นที่ระลึกถึง อิติ ดังนี้ ๆ สามวดี อ. พระนางสาววามดี สมภาวสมุทพุทธ- สาว

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงคำฉันพระธัมมะ วิสุทธิ ภาคที่ ๒ ประกอบด้วยคำสอนเกี่ยวกับพระพุทธเจ้า พระนางสาวความดี รวมถึงความหมายของการเป็นที่ระลึกถึง และความสำคัญของการพึ่งพิงพระพุทธเจ้า เนื้อหายังกล่าวถึงพระราช

ประโยค ๒ - คำฉิมพระนามปฏิรูปยา ยกศพที่แปล ภาค ๑ หน้า ๕๗ ดูอยู่ ซึ่งบุคคลนั้นนั่นด้วย เตน เตน ปลูกเถาน สฤทธิ์ สุตฺตปนฺโน วิช จ ทรงเป็นผู้เพียงดังวรรณะน้อยอยู่ กับด้วยบุคคลนั้นนั่นด้วย โหติ ย่อมเป็น ๆ

เนื้อหานี้กล่าวถึงการเปรียบเทียบระหว่างพระพุทธเจ้าและพระจันทร์ โดยนำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับความสำคัญและบทบาทของพระพุทธเจ้าในฐานะที่ทรงเป็นผู้ให้แสงสว่างและปกป้องจิตใจของสัตว์ทั้งหลาย แสดงให้เห็นถึงคุณสมบั

ประโยคโต- คณินทร์ธีรมงปภิญฉอกา ยกพักนปา ลภ ค - หน้าที่ 154 เสด็จไปแล้ว จิตใด ประทับอยูแล้ว อากาศ ในอากาศ อโวหา ได้คริสแล้ว เอา วงษ์ ซึ่งคำว่า สุปลพุทธดู ก่อนสุปลพุทธา คู่ว ๐. ท่าน มนุษยศัลกิโท เป็นมนุ

เนื้อหานี้เป็นการอธิบายถึงคำสอนในพระพุทธศาสนา โดยเน้นที่ความสำคัญของพระพุทธเจ้า ธรรม และสงฆ์ ซึ่งได้มีการเรียงลำดับความเข้าใจในระบบพุทธศาสนา รวมถึงการระบุคุณค่าของชีวิตและการกระทำที่ถูกต้องตามหลักธรรม

ปิยนทปุตาโค ภิกขุ วิริ ราวะ อ. ภิกขุ เทียวยไปเพื่อบิณฑบาต รูปใด รูปหนึ่ง คุจณโต้ วิริ ราวะว่าเสด็จไปอยู่ ปัจจุบันมนุษย์ สู่ที่เป็นที่ ต้อนรับ องฺคุลิมาลสูซึ่งองฺคุลิมาล ติสฺโสโยมนาค คันหนทาง มิโยชน ๑๐

เนื้อหาเกี่ยวกับการเสด็จไปของพระพุทธเจ้าและพระลักษณะอันงดงามของพระองค์ อธิบายในบริบทของพระธรรมและพระพุทธศาสนา รวมไปถึงการบิณฑบาตและลักษณะของวัดในสมัยนั้น นำเสนอความสำคัญของการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวั

ประโยคอีโม - คันธูปพระธัมม์ที่ถูกเผา ยกพักแปลง ภาค ๓ หน้า ที่ 179 อัมมี้ดตลก ๓ เป็นประมาณ ปุน อีก โอรยุท ลงแล้ว ชานาปรี ยังมหาชนให้รู้แล้ว อุตโน สาวกว้า ซึ่งความที่แห่งตนเป็นสาวก ฯ มหาชน อ. มหาชน ท

การวิจัยเนื้อหาเกี่ยวกับคันธูปพระธัมม์ที่ถูกเผา โดยเน้นถึงอำนาจและการประพฤติของสาวก รวมถึงพระพุทธเจ้าที่เป็นผู้นำในทางธรรม คำอธิบายเกี่ยวกับอภิญญาและการรักษาศีลของมหาชนในพระพุทธศาสนา และการปฏิบัติตนให

ประโยค ๒ - คำฉิฺพระจิมมาปัฒิสุข ยกพัทธ์แปล ภาค ๔ หน้า 42 (สา กานนา) อ. นางกานนานัน ปรียสมานานิ แม่แสงหาอยู่ ภูฅู ซึ่งภิญ ท. หรือ ภิญฺญาโน ท. ซึ่งภิญญา ท. อุตฺตนา อุปฺปุญฺญู ผู้คำแผงรังงาม ณ ลภ์

เนื้อหานี้กล่าวถึงการประชุมของพระศาสดาที่ทรงสอนเกี่ยวกับภิญญา และความสำคัญของการนั่งประชุมกันเพื่อแบ่งปันความรู้ทางธรรม โดยเน้นถึงความอดทนและการแก้ไขปัญหาทางจิตใจ ที่ต้องการการใช้ปัญญาและความเข้าใจในธ

ประโญค๒- คำจูงพระบรมปิฎก ยกที่พี่แปล ภาค ๔ หน้าที่ 80 ท. สตหาสุสฏฺกปมปุกฺก ในที่สุดแห่งกับอานิมเสสนเป็นประมาณ อิโต กปปิโต แต่ถาบนี้ พุทโธ อ. พระพุทธเจ้า ปฏมฺมโธ นาม ทรงพระ นามว่า ปฑฺฑกตฺตะ อุปปาที ได

เนื้อหานี้เกี่ยวกับคำจูงในพระบรมปิฎกที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า โดยกล่าวถึงความประพฤติในกลก่อนของพระเทวะ รวมถึงการสอนและการปฏิบัติตามธรรมเพื่อความก้าวหน้าในทางปัญญาและกุศลกรรมต่าง ๆ ที่มีต่อการบำเพ็ญเพียร

ทรงพระเจริญ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และพระบรมธาตุ ยกขึ้นแปล: ภาค ๕ - หน้า ที่ ๕ พิธีถวายสงฆ์และเจริญพระพุทธมนต์ในพระอุโบสถวัดธรรมกาย โดยพระอาจารย์ชย หรืออรรถวีร วิชุตครเสน นายกยุธ คณะสงฆ์ อุบลราชธ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการจัดพิธีถวายสงฆ์และเจริญพระพุทธมนต์ในพระอุโบสถวัดธรรมกาย รายงานโดยพระอาจารย์ชย ซึ่งได้บรรยายถึงกิจกรรมต่างๆ และความสำคัญของพิธีนี้ กล่าวถึงบุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องและงานที่ทำร่วมก

ประโยค๒ – คำฉิมพระมัญมัภทฺฐลก ยก พัทธ์แปล ภาค ๔ – หน้า ๘๐ ท. สุตสาหสุภคุปตเถร ในที่สุดแห่งกับอุปนิมิสเป็นประมาณ อิติ กปุโฑ แต่กปุโลนี้ พุทโธ อ. พระพุทธเจ้า ปุณฑรโ นาม ทรงพระ นามว่าในที่สุดตรัส อุปปาท

เนื้อหานี้กล่าวถึงพระเถรนามปุณฑริสังและความประพฤติของพระเถระในอดีต รวมถึงการอนุมัติจากพระพุทธเจ้าและบทบาทของพระธรรมในการเผยแพร่คำสอน โดยมีการพิจารณาและยกย่องความสำคัญของพระเถรในสังคมและการศึกษาธรรมะ ร

ประโยคโค๊ะ - คณิฐิพระธัมม์ที่ถูกอา ยกพักแปล ภาค ๔ หน้า ที่ 108 พรรณาชื่ออากาศ และการพรรณาชึ่งภูเขา และการพรรณาชึ่งป่า เป็นต้น อนิพุทธานทีปกิ อันแสดงซึ่งพระนิพพานมหามัยไา (วาจา) อ. วาง ท. พ หญา เป็นวา

เนื้อหานี้พูดถึงการพรรณาธรรมชาติ เช่น อากาศ ภูเขา และป่าในบริบทของพระพุทธศาสนา การใช้คำว่า อนุปฏฺตา และการเชื่อมโยงกับพระนิพพาน อธิบายถึงธรรมชาติของจิตและการเข้าถึงนิพพานที่มีความสุขและสงบ โรงเรียนทั้

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ใน ขุทฺทกิจาย ธรรมบท ตอนหนึ่งว่า “มนุษย์จำนวนมาก เมื่อถูกภัยคุกคามแล้ว ย่อมผิดเอาอุนเขาข้างป่าข้าง ว่าเป็นที่พึ่ง แต่นันไม่ใช่ที่พึ่งอันเที่ยง ไม่ใช่ที่พึ่งอันอุดม เพราะอา

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้กล่าวถึงที่พึ่งที่แท้จริงของมนุษย์ว่า ได้แก่ พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ โดยอธิบายว่าเป็นที่พึ่งที่มั่นคง เมื่อยึดถือแล้วจะพ้นจากทุกข์ทั้งปวง เนื้อหายังสำรวจถึงการที่ผู้คนบางร

ดั่งความเป็นภูเขาแกะกว่าง ไม่ต้องพึ่งอิ่นใดคำสอนของพระศาสดา ทำไมละ ก็เห็นเองแล้วยต้องไปชื่อใครทำไม ได้อาจารย์ขึ้นเยี่ยมของโลกนี้ไห้ดองไห้ เลยได้ดิน ไม่ต้องไม่ต้องเชื่อคำใคร butaเชื่อถามที่เห็น ได้พูดก

ข้อความนี้แสดงถึงแนวคิดในการเรียนรู้และการเข้าถึงธรรมะด้วยตนเอง โดยไม่มีการพึ่งพาคำสอนของผู้อื่น เน้นความสำคัญของการเห็นความจริงและธรรมอัตตนะ ซึ่งสอดคล้องกับคำสอนของพระพุทธเจ้าและการเป็นนักบวชที่มีควา

เทวน...ก้าวแห่ง.... ๒๐๔ เทวน...ก้าวแห่ง.... เสด็จไปยังงจันทตามแห่งหนึ่ง จึงเกิดเหตุโกลาหลเป็นการใหญ่ ด้วยว่าชนทั้งหลายพากันแย่งถังทาง เพื่อรับเสด็จพระศาสดา คราวนั้นสูเมธกษัตรีบได้เหลาะทางอากาศ เห็นมห

เนื้อหาเปิดเรื่องการเสด็จไปยังสถานที่หนึ่งที่มีการโกลาหลจากการพยายามเปิดทางให้กับพระพุทธเจ้า เมื่อสูเมธกษัตรีเห็นจึงดีใจ และต้องการเข้าร่วมในการทำทางด้วยตนเอง โดยมีการตั้งใจที่จะแสดงความเคารพและถวายพร

เช้าวันที่จะตะรี้รัส นางสุขาดานำข้าวมุรูปายาสามถ้วย ยามเย็น ทรงรับหมู่ออกจากโสตถียญพรหมณ์ มาเป็นอาสนะใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ทรงตั้งสัตย์ยตรฐว่า "แม่เนื้อและเลือดจะเเห้งเหือดไปหมดสิ้น เหลือแต่หนัง เอ็น แ

เช้าวันหนึ่ง นางสุขาดานำข้าวมุรูปายาสามถ้วยมามอบให้ พระพุทธเจ้า จากนั้นในยามเย็น ทรงรับหมู่วิญญาณออกจากโสตถียญพรหมณ์ ทรงตั้งสัตย์ยตรฐว่าจะไม่ลุกจากบัลลังก์จนกว่าจะบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ โดยบำเพ็ญเพีย

ข้อความในภาพที่อ่านได้มีดังนี้: มิลินทิษญา: ฉบับ ข้อเขียนกับคำของพระสารีบุตรเถเจ้า ว่า พระมุณี คือ พระพุทธเจ้า ย่อมเป็นผู้มีพระหย่ายสมอกันแก้สัตว์ทั้งปวง เช่น พระเทวทัต โจร คุ้มลิลา และพระจุล เป็นกั

มิลินทิษญาแสดงให้เห็นถึงหลักคำสอนเฉพาะของพระสารีบุตรเถ้าเกี่ยวกับพระมุณี ผู้มีพระอานุภาพในการช่วยสัตว์ทุกชนิด เช่นเดียวกับธรรมที่สัมพันธ์กับธรรมไมขนาลและไม้ไผ่ ในการเติบโตและการทำตามคำสอน ประกอบด้วยกา

ผู้ยังงง สู่ความเพียร พระพุทธเจ้า ท่านเป็นสิ่งที่ดีงาม ไม่ฝืนพระธรรมวินัย สมกับคำของพระฐูล ว่า ควรกระทำตามซึ่งคำของพระพุทธเจ้า อันประกอบด้วยองค์ ๙ ทุกเมื่อ ควรทำแต่สิ่งที่สมควร สิ่งที่ไม่มีโทษ ควรพยาย

เนื้อหาเกี่ยวกับการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า โดยเน้นที่ความสำคัญของการไม่ติดอยู่ในกิเลสและการใช้ชีวิตในโลกุตตรธรรม เช่นเดียวกับดอกบัวที่เก็บความงามไว้ในน้ำ เสนอแนวทางการเดินทางเพื่อสู่ความดีกับการ

โอวาทพระราชกาวนาวิสัยฉี (หลวงพ่อธีมโย) การอธิฐานจิต ไม่ใช่เป็นการค้ากำไรเลยควร ไม่มี เกี่ยวกัน ไม่ใช่เรื่องท่าม้าศาย นี่เป็นเรื่องของบุญที่จะ อธิฐานให้เป็นอธิฐานบารมี เหมือนเรือออกทะเล และมีทา

เนื้อหาเกี่ยวกับการอธิฐานจิตที่ไม่ได้เป็นการค้ากำไร แต่เป็นบุญที่จะนำไปสู่บารมี โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนเหมือนการเดินเรือออกทะเลเพื่อไปสู่จุดหมาย มุ่งเน้นการปฏิบัติตนตามแนวทางของพระพุทธเจ้าและการศึกษาใน

โครงการบวชขอสงเกล้าหน่ อ่อน ๑ ล้านคน ในวันที่รับชื่อให้ทราบว่า นาย เดียวนี เราพากันไปสู่เรือนของเราเกิด" อุ้มบุตรไปก่ามี ตามทางอันตัดไปในท่ามกลางวิหาร มอบบุตรให้สามีแล้วลงอาบน้ำในสระโบกข้างวิหารแล้ว

บทสนทนาระหว่างพระพุทธเจ้าและนางยิ้มเกี่ยวกับการปลดเปลื้องความผูกเวรและการไม่ตอบโต้ด้วยความเจ็บปวด นำไปสู่วิธีการใช้ธรรมะเพื่อระงับเวรกรรม. พระศาสดาทรงสอนว่าความเวรนั้นไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยการสร้างเวรใ

โครงการบรรจุภาสิกแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านคน โภชนาทานด์นี้บริบูรณ์แล้ว ความคำรของ เราว่า เมื่อไรเราถูกถวายผ้ากาสิกสิทธิ์ผ้าป่าไม้ และผ้ไทยเป็นจิวาท วันนี้บริบูรณ์แล้ว ความคำรของเรา เมื่อไร เราจักถวายเนใส เ

โครงการนี้เป็นเรื่องของการบรรจุภาสิกแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านคนในพระศาสนา ซึ่งมีนางวิสาขาเป็นภิกษุณีที่มีบทบาทสำคัญในการถวายภัตาหารและสนับสนุนพระศาสนา การบูรพประวัติของนางวิสาขานั้นเกี่ยวพันกับพระพุทธเจ้าที

โครงการบรรซุบาลิกาแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านบาท ๒๗) เรื่องปฏิญาณชีวิต (๓๔) ข้อคามเบื้องต้น พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ในกรุงสวรรคดี ทรงปรารภอาชีวะชื่อปากะ ครัศพระธรรมเทพมหา นวิติ "น ปราส วิไลมา" เป็นต้น. ชาวบ้า

ในกรุงสวรรคดี หญิงแม่เรือนชื่อปากะมีความปรารถนาจะฟังธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้า แต่ได้รับการห้ามจากอาชีวะ แม้นางจะอายุแก่แล้ว นางยังคงมีความมุ่งมั่นที่จะเชิญพระศาสดาไปฟังธรรมที่บ้านของตน โดยบุตรชายของนางไ